ออกจากอกแม่ไปในเครื่องแบบ
แต่กลับคืนมาในโลงที่คลุมด้วยธงชาติ
แม่มีลูกเพียงคนเดียว
ประเทศมีวีรบุรุษเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคน
และหัวใจของแม่ แตกสลายไปตลอดกาล

เด็กหนุ่มวัยกระเตาะคนหนึ่ง
ต้องจากบ้านเชือก อำนาจเจริญ จากเรือนไม้หลังเล็ก
จากชีวิตที่มีเพียง “แม่กับลูก” พึ่งพากันอยู่สองคน
มีน้ำกินน้ำ มีข้าวกินข้าว อบอุ่น เรียบง่าย แต่เต็มไปด้วยความรัก

น้องไอน้ำ ธนพัฒน์ นันทะวงศ์
คือชื่อที่พ่อเคยตั้งด้วยหัวใจ เพราะลูกชายเกิดมาพร้อมศิลปินวงโปรด
คือแก้วตาดวงเดียวของพ่อแม่ ลูกเพียงคนเดียวที่ถูกรักจนหมดหัวใจ

แต่ไอน้ำเลือกวางวัยรุ่นไว้ข้างหลัง
เลือกถอดความฝันส่วนตัว แล้วสวมเครื่องแบบของชาติ
ก้าวเข้าสู่ “รั้วของแผ่นดิน” ด้วยหัวใจที่บริสุทธิ์
ในคำนำหน้าที่ “พลทหาร”

เขาคือทหารใหม่
น้องเล็กสุดของกองทัพบกไทย
สังกัดกองพันทหารราบที่ 3 กรมทหารราบที่ 2 รักษาพระองค์
ถูกส่งไปประจำแนวชายแดนบ้านหนองจาน อำเภอโคกสูง จังหวัดสระแก้ว
เพื่อยืนเฝ้าอธิปไตย เพื่อไม่ให้แผ่นดินไทยถูกแบ่งแม้เพียง “รอยตีนไก่”

ไอน้ำยอมสละวัยเยาว์
ยอมทิ้งวุฒิการศึกษา ทิ้งอนาคตที่สดใสที่รออยู่ข้างหน้า
ยืนปฏิบัติหน้าที่กลางป่าดง 15 วัน 15 คืน
ก่อนจะหลับจากไปอย่างสงบ
ท่ามกลางภารกิจที่เขาเลือกด้วยความภูมิใจ

เช้าวันที่ 25 ธันวาคม
พิธีส่งศพ “พลทหาร ธนพัฒน์ นันทะวงศ์” ดำเนินไปอย่างสมเกียรติ
ทั้งพิธีทางศาสนาและพิธีทางทหาร
เพื่อสดุดีวีรบุรุษผู้กล้า ผู้ยอมสละชีวิตเพื่อผืนแผ่นดินไทย

แต่ในอีกมุมหนึ่งของพิธี
คือหัวใจของแม่ที่แตกสลาย

คุณแม่อรอนงค์ อายุ 42 ปี
หญิงผู้ได้รับข่าวร้ายที่สุดในชีวิต
เมื่อโทรศัพท์สายหนึ่งบอกว่า ลูกชายเพียงคนเดียวจากไปแล้ว

“ลูกไม่อยู่แล้ว จะทำอย่างไร จะอยู่อย่างไร”

คำถามนั้นไร้คำตอบ
เพราะไอน้ำคือทั้งชีวิต คือดวงใจเพียงดวงเดียว
เมื่อรู้ข่าว แม่ช็อก ตัวสั่น ทำอะไรไม่ถูก
พยายามโทรหาลูกด้วยความหวังว่าจะมีปาฏิหาริย์
แต่ปลายสายเงียบงัน

เพื่อนทหารโทรมาแจ้งความจริงในเวลาต่อมา
พร้อมบอกว่า เพียงหนึ่งวันก่อนหน้านั้น
ไอน้ำยังส่งข้อความมาหาแม่
บอกเพียงว่า “ต้องเข้าสมรภูมิแล้ว”
แล้วการติดต่อก็ขาดหายไปตลอดกาล

ร่างของเขาถูกเคลื่อนจากสนามบิน บน.21 อุบลราชธานี
ไปยังวัดเชือกนอก จังหวัดอำนาจเจริญ
เพื่อประกอบพิธีพระราชทานน้ำหลวงอาบศพ
พิธีวางพวงมาลาพระราชทาน
และสวดพระอภิธรรม ระหว่างวันที่ 26-27 ธันวาคม
ก่อนพิธีพระราชเพลิงศพ ในวันที่ 28 ธันวาคม เวลา 16.00 น.

บ้านหนองจาน
ไม่ใช่เพียงแนวชายแดน
แต่คือสถานที่ที่เด็กหนุ่มอีสานคนหนึ่ง
ยืนหยัดอย่างสมศักดิ์ศรี
และพลีชีพเพื่ออธิปไตย เพื่อแผ่นดิน เพื่อความสงบของคนไทยทั้งชาติ

เขาจากไป
พร้อมความภูมิใจของประเทศ
และทิ้งไว้เพียงหัวใจของแม่
ที่ต้องอยู่กับความคิดถึงตลอดทั้งชีวิต